Nog 3 dagen op Belgische bodem en we vertrekken voor 22 dagen naar Spaanse bodem. Een ideaal moment om nog eens een blog te schrijven over onze Spaanse droom, onze #roadtothedream. Want we gaan eerlijk zijn. Terug komen na 22 dagen…. het gaat niet evident zijn! Bij ons is deze vakantie niet gewoon een vakantie maar weer een manier om ons meer en meer te verdiepen in de Catalaanse en Spaanse cultuur. Om mensen te leren kennen, plaatsen te ontdekken, lekker te eten en te drinken, te leven volgens de Spaanse uren, wat huizen prospectie te doen en weer helemaal onszelf te kunnen zijn.

Maar aan dat terugkomen gaan we nog niet denken. Het vertrekken is veel fijner. 🙂

En hoe gaat onze reis er nu uitzien? We starten met een trip naar onze ” hometown”, l’Estartit. Eerst zullen we daar gaan vertoeven, genieten, kitesurfen, yoga doen en verder ontdekken. Daarna rijden we verder naar het zuiden. Mijn schoonouders, schoonzus en haar gezin alsook nog vrienden verblijven daar en dan gaan we ginds de hoop nog wat vergroten. 😉 Een vrolijke, enthousiaste, genietende bende zullen we daar zijn en ook die momenten moet je nemen in het leven en optimaal van genieten! Iedereen kan zijn eigen ding doen daar maar we kunnen evengoed met zen allen gaan eten, drinken, dansen, zwemmen, lachen, rusten en genieten. Ik denk dat iedereen in de familie wel uitkijkt naar het moment om eens echt allemaal daar in ons geliefde Spanje te zijn. Als onze tijd er daar op zit rijden we terug richting Catalonië want naar België rijden zonder ons dorpje l’Estartit nog te zien, dat doen we niet.

En hoe ziet ons Spaans plan er ondertussen uit? Wel ja, die plannen hebben we een beetje ingekort. De vooropgestelde 5 jaar willen we naar een jaar of 3 brengen. Ons hoofd staat er zo naar dat alles wat we ondernemen in ons leven hier in functie van de verhuis naar daar staat. We verkopen dingen die hier in onze weg staan. Dan vragen we aan elkaar of we dat in Spanje gaan gebruiken. Is het antwoord neen, dan komt het op 2dehands. 🙂 We zijn elke dag meer en meer overtuigd dat ons leven daar ligt. We voelen elke dag meer en meer dat onze Spaanse plannen echt realistisch zijn aan het worden. Wat we wel beter moeten doen is onze taal leren. We hebben een hele cursus Spaans aangekocht waar we in het begin heel gedisciplineerd mee aan de slag gingen maar daar falen we wat in. In de tijd tussen de vorige blog en deze is er weinig Spaanse taalkennis bijgekomen. Al ben ik er zeker van dat als ik en Kristof terug zijn we wel terug in gang gaan schieten hiermee. Dan zijn we weer ondergedompeld in die taal en willen we ook zo goed Spaans kunnen spreken.

Onze prioriteit is nu om de yogastudio ook volledig online te krijgen. Online lessen, online coachings, e-books, …. Dit vraagt nog wel wat tijd maar vanaf het moment dat dit opgestart is en er op die manier wat inkomen binnen komt zijn we weer een stapje dichter bij het verhuis plan. Ook is het al dan niet volledig afwerken van ons huis soms een vraagteken maar dit bespreken we geregeld met elkaar en onze familie. Zij steunen ons plan en adviseren waar nodig. Daar zijn we ze heel dankbaar voor.

Mijn dochters zijn ondertussen ook gewend aan het idee dat we daar onze thuis van gaan maken. Uiteraard zijn we nog even in België tot zij aangeven dat het oké is. De jongste hier gaf deze week ook aan dat ze graag mee naar Spanje zou gaan deze vakantie wat vroeger niet zo was. Maar dezelfde periode dat wij nu in Spanje zijn gaan de dochters met hun papa naar Italië en daar hebben ze ook een heel fijne tijd. De zussen blijven graag samen en dat respecteren we uiteraard maar de stap om te zeggen dat ze wel mee wil met ons kan alleen maar groeien naar meer in de toekomst en/of de komende jaren. Of niet… We zien wel….

Grappige anekdote: vorig weekend waren ik en Kristof op Tomorrowland. Het was echt ongelooflijk!!! We hebben ons met twee helemaal los gelaten op de beats, de vibe, de omgeving, de sfeer, de rosé en de vodka Redbull. 🙂 We hebben toen gezegd van oké, we komen enkel terug van Spanje als we daar wonen voor de kids moest dat nodig zijn EN … voor dit festival !!! Tijdens de laatste set van Dimitri Vegas en Like Mike op de main stage stond er een man naast mij en hij haalde een grote Spaanse vlag tevoorschijn. Ik zei tegen Kristof van ‘oooh kijk! Ik wil ook zo een vlag.’ Kristof begon spontaan een babbeltje te doen met die kerel. In een vlotte Spaanse taal die onder invloed van Vodka Redbull nog vlotter ging. Ik hoorde Kristof ineens zeggen dat we ook in Spanje gaan wonen enz… Die kerel zei me dat hij zag dat ik en Kristof zo verliefd zijn op elkaar waarop we onze gemeenschappelijke tattoo lieten zien. Hij kuste onze onze armen en met het ganse verhaal zei hij tegen mij dat ik met zijn Spaanse vlag mocht dansen! Ik was zooooo trots!!! Ik zou nooit onder een Belgische vlag dansen op Tomorrowland maar met die Spaanse vlag voelde ik me echt geweldig!!!

Om nog maar eens aan te geven hoe Spaans we ons voelen en hoe sterk we geloven in een Spaanse / Catalaanse toekomst. En hoe we er alles zullen aan doen om dit plan te laten slagen en een nieuw leven op te starten. Een leven van ons. Wij, Lindsay en Kristof, zonder vooroordelen, … Een blanco blad, een nieuwe omgeving, een nieuw leven. En neen, niet om te gaan lopen maar om te kunnen zijn wie we echt willen zijn en waar we echt willen leven.

Eerst genieten van deze 22 dagen en ondertussen genieten van ons leven in het algemeen. Komende zaterdag houden we ook nog ons dansfeest van ons huwelijk vorig jaar. Door de corona zever mochten we wel onze openingsdans doen vorig jaar op ons huwelijk maar ons gasten mochten niet dansen. En een huwelijk zonder dansfeest was voor ons niet helemaal af. Al was onze dag vorig jaar helemaal perfect, magisch en zoveel meer.  Dus nu 23 juli, 1 jaar na ons huwelijk, houden we ons dansfeest nog. De afsluiter…  De beentjes loszwieren met de mensen die we graag zien en nog eens klinken op ons huwelijk, op onze familie en vrienden en op het leven in het algemeen. Maar vooral op onze Spaanse toekomst!

Onze volgende blog schrijf ik de tweede week van augustus in Spanje. Om jullie mee te nemen in ons verhaal.

Adios!